jueves, 26 de junio de 2008

Vídeos de Gajda, Gaida... (Gaita en Macedonia)



Fallece Bernard Overton

Noticia publicada por FOLKENLARED.

Bernard Overton falleció la semana pasada a los 78 años.

Overton es una figura clave en la música folk moderna a pesar de que muchas veces pasa totalmente desapercibido. Nacido en Daventry, Inglaterra, entró a trabajar en Westbourne Engeneering, una fábrica de aviones a los 14 años, donde aprendió a trabajar el metal. Más tarde trabajó también en la industria del motor. Overton fue un gran aficcionado al jazz, tocando el piano y otros instrumentos en formaciones locales.

Junto a Finbar Furey fue la persona que creó los primeros low whistles y los introdujo en la música irlandesa. En 1968, después de escuchar a Furey tocar temas tradicionales en una flauta de bambú india, Overton decidió experimentar para tratar de crear una versión de la misma flauta con un sonido parecido al del tin whistle. El primer low whistle que fabricó fue uno en Sol. Después de varias mejoras, Furey le pidió que fabricase uno en Re. El resto es historia. Furey sigue tocando el whistle aún en estos días.

En la actualidad gran cantidad de grupos utilizan el instrumento y hay muchos artesanos que lo fabrican. El trabajo de Overton cambió en cierta manera la escena musical a nivel mundial.

Sus instrumentos siempre tuvieron una gran fama totalmente justificada. Aunque en los últimos años había ampliado su radio de acción (con Colin Goldie fabricando low whistles desde Alemania para Overton), no dejó nunca de fabricar instrumentos ni de hacer música.

martes, 24 de junio de 2008

Andrés Do Barro


Interpretó grandes éxitos como “O Tren”, “Corpiño xeitoso”, “Teño saudade”, “San Antón” y “Pandeirada”, marcan la corta, pero fructífera carrera artística de este cantautor gallego, compositor de todos los temas que interpretaba y que supo aunar el sonido folklórico de su tierra con los ritmos que funcionaban en los sesenta y setenta. Andrés nos dejó para siempre, por una cruel enfermedad en 1989.

jueves, 19 de junio de 2008

HOXE SESSION NO PUB BATALLÓN



ODAIKO PERCUSSION GROUP



Fía na Roca





Sen dúbida a aparición de Fía na roca foi un dos acontecimentos clave no panorama musical galego da década dos 90. Recebidos con excelentes críticas, a sua proposta artística supuxo un verdadeiro sopro de ar fresco no tratamento da música tradicional de Galiza. Cun son elegante e uns arranxos sorprendentes, a tradición convertia-se nun elemento máis a combinar coas ideas próprias e as máis diversas influéncias, dando lugar a un estilo auténtico e inconfundíbel. A diversidade estilística, xunto coa riqueza tímbrica empregada nas distintas composicións, constitui un dos seus principais sinais de identidade, conquerindo un resultado final coerente e con carácter, afastado deliberadamente de calqueira etiqueta ou fórmula comercial ao uso.

A sua discografia até o momento consta de catro traballos. " Fía na roca " (1993) foi o seu álbum de estrea, producido por Luís Delgado e con portada do debuxante Miguelanxo Prado. Con el conseguiron chamar a atención da prestixiosa cadea británica BBC, VER VIDEO que escolleu a sua música como banda sonora do programa co cal se promocionou o Xacobeu 93 en toda Europa a través da cadea Eurochannel. En 1997 edita-se o seu segundo traballo " Agardando que pase algo " no que colaboran co pintor Xoan Guerreiro, que simultaneamente monta unha exposición itinerante co mesmo título do disco. Pouco despois desta publicación, a sua música foi escollida para formar parte dunha selecta compilación que, baixo o título de Celtic Twilight - Celtic Planet, foi editada en Estados Unidos e a Unión Europea.

VER VIDEO

No 2001 publica-se o seu terceiro disco, " Contravento " coa colaboración do fotógrafo Xosé Garrido no apartado gráfico. A sua principal novidade é a participación da nova cantora galega Sonia Lebedynski, incorporada como séptimo compoñente da formación. Novamente o Camiño de Santiago entra en contacto coa música de Fía na roca, pois unha produción da televisión xaponesa "Aichi TV" utiliza Contravento como banda sonora da série baseada na obra do escritor brasileiro Paulo Coelho "O diário de um mago", na cal relata a peregrinaxe que o seu autor realizou en 1986 ao longo do Camiño de Santiago. Fía na roca intervén tamén nun dos capítulos desta série interpretando o tema "Baile de Pandeiras" e entrevistando-se coa estrela da televisión xaponesa Fumi Dan.

Fia na Roca


Durante a xira de apresentación de Contravento, no verán de 2001, coinciden coa banda de Quebec "La Bottine Souriante" no Festival do Mundo Celta de Ortigueira. Con eles gravan o documental dirixido por Rénald Bellemare sobre a xira mundial que celebraba o 25 aniversário do grupo. No programa, emitido por Tele-Quebec en xaneiro do 2002, Sonia Lebedynski interpreta a duo un tema co cantante solista da "Bottine" Yves Lambert.

No ano 2003 Fía na roca cumpriu 10 anos de concertos en directo. Para celebralo a banda gravou o seu novo traballo ao vivo no Teatro Principal de Santiago de Compostela os días 7 e 8 de decembro. No ano 2004 editouse " Dez anos ao vivo "o último traballo da banda ate o momento. Ademáis, para completar a celebración, volvéronse a reeditar os tres traballos anteriores nunha nova edición remasterizada.

Fia na roca - O afiador de Tella


En concerto, o grupo logra transmitir ao ouvinte todo o sentimento agochado no desenvolvimento dos temas. A música está destinada a atrapar e emocionar á audiéncia, tanto durante as suas pasaxes máis melancólicas e intimistas, coma nas máis vivas e ledas. Por iso, Fía na roca ten conseguido un público fiel e incondicional que valora un directo sincero e sen artifícios, no que a sensibilidade é a sua compoñente principal.

Fia na Roca .- Indo Eu


Fía na roca, fieis ao seu compromiso coa música e co seu tempo, oferecen-nos hoxe un espectáculo para desfrutar escoitando. Ar fresco e moita luz desde as profundidades dun país húmido e gris. Un concerto sorprendente e de alta calidade, libre e despreocupado, no que tradición, evolución, vangarda, jazz, rock, funky, folk,... son tan só materiais para a construción deste edifício sonoro que está no máis alto nível da arquitectura musical de Galiza.

Fia Na Roca.- Outes


miércoles, 18 de junio de 2008

PROGRAMACIÓN FESTIVAL DE ORTIGUEIRA 2008



Facer click aquí para acceder á web do festival

Xoves 10 de xullo
Malvela (Galiza)
Xochilmica (Galiza)
Banda das Crechas (Galiza)

Venres 11 de xullo
Escola de Gaitas de Ortigueira (Galiza)
Sondeseu (Galiza)
Värttinä (Finlandia)
17 Hippies (Alemaña)

Sábado 12 de xullo
National Youth Pipe of Scotland (Escocia)
Fía na roca (Galiza)
Odaiko percussion group (Galiza)
Moving Hearts (Irlanda)
Boys of the lough (Escocia)

Domingo 13 de xullo
Uxía + invitados (Galiza)
Eliseo Parra + Tactequeté (Castela-León)
The Dubliners (Irlanda)

martes, 17 de junio de 2008

TIENDAS Y LUTHIERS DE BOUZOUKI


Hace tiempo, unos amigos apasionados por el bouzouki y otros instrumentos de cuerda me hablaron sobre una fábrica rumana que se dedicaba a la distribución de instrumentos de cuerda.



Esta fábrica nos ofrece la posibilidad de acceder a instrumentos que hasta el momento nos resultaban inaccesibles por su precio.

La fábrica se llama HORA. Haz click aquí para acceder a su página web.

El material que nos ofrece Hora es económico y de una gama muy humilde que en ciertos casos beneficia a aquella persona que desee iniciarse en el instrumentos sin gastar mucho dinero.
Naturalmente se aleja mucho de un sonido profesional.

Simplemetnte hay que comparar los precios y lógicamente "jamás nos darán sardina gorda por poco dinero".

AQUÍ PUBLICO UNA LISTA DE LOS LUTHIERS MÁS NOMBRADOS EN LOS FOROS.

Stefan Sobell de Inglaterra

Andy Tobin de Inglaterra.

Marc Boluda de Francia

Nigel Forster de Inglaterra

HUGO VALCKE de bélgica

Andy Manson de Inglaterra

Peter Abnett de Inglaterra

Paul Hathway de Inglaterra

Fylde de Inglaterra

Oakwood de Inglaterra

Neil Brook de Inglaterra

Daniel Lafontaine de Francia

Heiner Dreizehnter de Alemania

Andreas "Pendennis" Koepke de Alemania

Stevens Custom Guitars de Alemania

Hans de Louter de Holanda

Paul Doyle de Irlanda

Frank Tate de Irlanda

Harald Hougaard de Noruega

Jimmy Moon - Moon Guitars de Escocia

David Freshwater de Escocia

Bill Kelday de Escocia

Charles Fotheringham de Escocia

Thomas Buchanan de Escocia

Thornton Caldwell de Escocia

Ola Soderstrom / OS Instruments de Suecia

Adin & Ekvall de Suecia

Mats Nordwall de Suecia

Jon Piquet de Suiza

Tyko Runesson de Suiza

lunes, 16 de junio de 2008

Carlos Núñez loita pola Gaita na Orquesta

Se algún día conseguimos que a gaita sexa aceptada nas orquestas galegas e lograsemos esquecer o preconcepto da súa presenza nesta formación como un feito excepcional ese día moita xente lembrará a Carlos Núñez.

Este artigo vai dedicado a él pola súa calidade, perseverancia e valor.



Moitos prexuízos debían ter os directores das orquestas galegas para non haber incluído antes no seu repertorio música da terra.

Hai xente como Carlos que sempre desexou cambiar esta situación.

Escoitemos as súas opinións nunha entrevista concedida a unha canle catalana. O contenido da entrevista é bastante denso e falan de diversos temas. Aconsello que prestedes atención os argumentos que nos ocupan, especialmente na 3ª parte onde manifesta as dificultades que ten para tocar con orquesta en Galicia.

1ª parte


2ª parte


3ª parte


4ª parte


Entrevista para a TVG no programa "Recámara".


E por fín ca Orquesta Sinfónica de Galicia durante a celebración da feira do libro na Habana (CUBA)...Da a sensación de que despois de tanta loita este encontro foi casi obrigado. Qué pena.


Carlos Núñez "Concierto en Aranjuez"


Pilgrim's sunrise


Muñeira de Sarasate


Carlos Núñez con la Filarmónica de Galicia "Tears of Stone"


Mar adentro


Carlos Núñez y la Filarmónica de Galicia en La Habana


Carlos Núñez y la Filarmónica de Galicia en La Habana 3


Carlos Núñez y la Filarmónica de Galicia en La Habana


The Highland Sessions

Primeros episodios de la serie emitida originalmente por el canal BBC4 en el Reino Unido, que explora las similitudes entre la música cantada en gaélico escocés e irlandés.


Episodio1

Músicos:
Mary Black, Dermot Byrne, Karan Casey, Steve Cooney, Mick O'Brien, Eamon O Donnchadha, Iarla O Lionaird, Caoimhin O Raghallaigh, Niall Vallely...

Episodio 2

Músicos:
Steve Cooney, James Graham, Neil Johnstone, Mary Ann Kennedy, Allan MacDonald, Iain MacDonald, Kathleen MacInnes, Donnie Murdo MacLeod, Karen Matheson, Triona Ni Dhomhnaill, Padraigin Ni Uallachain, Muireann Nic Amhlaoibh, Eamon O Donnchadha, Liam O Maonlai, Niall Vallely

Episodio 3

Músicos:
Mary Black , Karan Casey , Steve Cooney, James Graham, Allan Henderson , Trevor Hutchinson , Neil Johnstone, Laoise Kelly, Mary Ann Kennedy , Allan MacDonald, Iain MacDonald , Kathleen MacInnes, Triona Ni Dhomhnaill, Padraigin Ni Uallachain , Liam O Maonlai , Caoimhin O Raghallaigh , Donald Shaw , Mary Smith, Margaret Stewart , Jim Sutherland , Niall Vallely

Episodio 4

Músicos:
Mary Black, Steve Cooney, Allan Henderson, Trevor Hutchinson , Neil Johnstone, Laoise Kelly, Mary Ann Kennedy , Rona Lightfoot, Allan MacDonald, Iain MacDonald, Iain MacFarlane, Kathleen MacInnes, Karen Matheson, Seosaimhin Ni Bheaglaoich, Triona Ni Dhomhnaill, Padraigin Ni Uallachain , Mick O'Brien , Iarla O Lionaird, Liam O Maonlai, Caoimhin O Raghallaigh , Donald Shaw, Margaret Stewart, Jim Sutherland, Niall Vallely

jueves, 12 de junio de 2008

SHAKTI / MYNTA





El concierto de Om/Off me ha servido para recordar diferentes trabajos que ya había escuchado en los que se fusiona la música indú con otros estilos.

Lógicamente nombraré unos pocos que me llamaron especialmente la atención.

Empezaremos por Shakti.

MUSICOS:

JOHN McLAUGHLIN: Guitar
LAKSHMINARAYANA SHANKAR: Violin
ZAKIR HUSSAIN: Tablas
RAMNAD V. RAGHAVAN: Mridangam
SRI THETAKUDI HARIHARA VINAYAKRAM "VIKKU": Ghatam, mridangam.



Shakti es una agrupacion que nace del acercamiento del guitarrista John McLaughlin a la cultura y el misticismo de la India, en un periodo en el que la filosofia oriental fue penetrando en los cauces de la intelectualidad occidental (como paso a finales de los 60s con Maharishi Mahesh Yogi y The Beatles, por seguir en el caso musical). En el caso de John McLaughlin (como tambien de Larry Coryell o Carlos Santana), la influencia del maestro de Yoga y meditacion Sri Chinmoy Kumar Ghose (afincado en Estados Unidos) sera trascendental en su evolucion vital, primero en la formacion de la Mahavishnu Orchestra y posteriormente, tras introducirse en el estudio del canto de la India e interesarse por la comida, la ropa y los textos espirituales, se embarca en la formacion de Shakti (que significa inteligencia creativa, belleza y poder, ademas de ser uno de los personajes simbolicos de la cultura, junto a Shiva) con un aspecto totalmente diferente y renovado (pelo corto y una guitarra construida especialmente que mezcla la disposicion de las cuerdas horizontales a la manera occidental, y verticales, a la oriental, tomando como modelo la concepcion de la vina, uno de los ancestros del sitar, lo que le permitira tener un sonido de "acorde modal" desplegado -al vibrar por simpatia- mientras ejecuta pasajes solistas y junto a otros musicos del sur de la India. Mientras en la Mahavishnu Orchestra la produccion musical llevaba hacia la exteriorizacion de la energia, Shakti optaba por la iluminacion interna, lo que se manifestaba con sus conciertos de largas duraciones y en postura de meditacion.



En la decada de los 70s, Shakti sacaria a la luz tres grandes trabajos: el primero, llamado "Shakti with John McLaughlin" y grabado en el South Hampton College en 1975; posteriormente, "A handful of beauty" y finalmente "Natural elements", ambos de 1977, continuan su personal busqueda musical, optando por piezas mas cortas y con mayor refinamiento instrumental. La India y su cultura seria uno de los puntos mas fuertes de inspiracion en el panorama artistico de los 70s (musicalmente, Close to The Edge, Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, Tales of Topographic Oceans o grupos como Quintessence o Third Ear Band, no tendrian sentido sin Hermann Hesse, Paramhansa Yogananda o la influencia musical y mental de Ravi Shankar, con el que tambien estuvo McLaughlin en contacto). Con Shakti se encuentran la tecnica, la improvisacion, las largas sesiones musicales y el contenido mistico, a traves de la vision externa de su cabeza dirigente, procedente del jazz y del rock, pero siempre de mente inquieta, John McLaughlin.



En SHAKTI WITH JOHN McLAUGHLIN se encuentran gran parte de las formas de la musica de la india salpicada de algunos parametros de la musica occidental:



En JOY, la musica se estructura arquitectonicamente a partir de la improvisacion. Hay un Gat (o melodia base) que es el que sirve para organizar la pieza, en un continuum dinamico en el que tanto McLaughlin como Shankar comparten el protagonismo (ademas son los compositores), dejando claro al publico su destreza instrumental. Tambien Hussein tiene algun momento para hacerle ecos a McLaughlin en sus endiabladas partes de guitarra.

LOTUS FEET es una pieza de McLaughlin que invita a la trascendencia, a modo de pequeno Alap (o movimiento invocatorio). La guitarra y el violin declaman aqui una belleza sin igual.



WNHIFT, WNHIFT, IADATFOML, AIB, AIB, es el punto fuerte de esta grabacion, estructurada a modo de Raga. El Raga es una de las formas mas comunes de la musica India y se estructura en varios movimientos (fue muy popularizada en el Occidente por Ravi Shankar, en grabaciones tan esenciales como "Sound of the sitar" de 1965, o "Morning Raga & Evening Raga" de 1968). El primero, siempre es invocatorio, el Alap, y condensa toda la fuerza en el lirismo de los instrumentos mas melodicos (aqui remarcado sobre todo por el virtuosismo de McLaughlin); tras ello comienza el Jhor, es decir, se le empieza a anadir el parametro ritmico (y muchas veces aqui puede entrar una composicion base, que recibe el nombre de Gat y que tiene un determinado esquema ritmico ciclico o Tala, lo que aqui no llegara hasta el minuto 10:41), con las tablas, el ghatam y el mridangam. A partir de aqui, el raga se va desarrollando, dejando un pasaje para cada instrumento o a veces interrumpido por el Gat (como se puede comprobar hay muchas similitudes con el jazz y los pasajes improvisatorios), hasta que se llega al climax expresivo, que es con lo que se suele concluir, esto es, el Jhala (muchas veces acentuado por una cadencia en tres tiempos, llamada Tihai). En este caso, previo a ese final hay un largo pasaje construido a partir de ciclos solisticos de percusiones (en este caso, encabezadas por las tablas). Mientras el resto de los musicos van marcando un ciclo ritmico, o Tala, con las palmas, las percusiones van realizando sus dibujos desplazando los acentos y rellenando el tiempo con diversas figuraciones ritmicas, para cada vez ir haciendolo en ciclos menores y acabar dando paso al resto de los instrumentos, lo que constituye el climax. Aqui, la rueda improvisatoria se articula a partir de las tablas y el ghatam, que se van alternando en una serie de pregunta-respuesta, en tiempos cada vez mas cortos, que no deja en ningun momento impasible.



La musica de Shakti tiene un alto poder embriagador, aunque no es de facil acceso para el oyente al uso. Para ello hay que desapegarse de varios prejuicios musicales (sobre todo, en relacion a nuestro concepto de armonia y de repeticion) y dejarse captar por su pulso y su magia vitales. Para los mas interesados, Shakti sigue aun en activo, ofreciendo algunos conciertos (se dejaron caer por el Festival de Jazz de San Sebastian hace años), encontrandose en el mercado una serie de nuevas grabaciones en directo bajo el epigrafe de "Remember Shakti", que se pueden encontrar por separado o todas juntas en un box-set de 5 CDs y 1 DVD, editado en 2002.



MYNTA

Se describen como "UNA FUSIÓN ENTRE EL HIELO SUECO Y EL PICANTE INDÚ".

En su formación destaca FAZAL QURESHI, hermano de Zakir Hussain e hijo del legendario Ustad Alla Rakha.

MÚSICOS:

SANTIAGO JIMENEZ (ESPAÑOL) - violin, keyboard
DALLAS SMITH - indian flute, soprano, clarinet
CHRISTIAN PAULIN - electric bass
FAZAL QURESHI - tabla, kanjira
MAX ÅHMAN - acoustic guitar
SEBASTIAN PRINTZ-WERNER - percussion

Los orígenes de esta formación se remontan a 1979 época durante la cuál el intérprete de tabla FAZAL QURESHI hermano menor de Zakir Hussain (tablista de reconocido prestigio y miembro del mítico grupo Shakti) se encontraba de gira con otros célebres músicos indúes como el flautista Hariprasad Chaurasia y Shivkumar Sharma.

A la flauta indú se encuentra Dallas Smith procedente de Reno, Nevada. Realizó estudios de música clásica indú en el "Ali Akbar College of Music de San Francisco" y vivió durante años en Bombay. Ha realizado trabajos para la industria cinemátográfica Bollywood Films.

Representando a la escena de músicos suecos se encuentran veteranos como Santiago Jimenez (violin), Max Åhman (guitarra), Sebastian Printz-Werner (percusión) y Christian Paulin (bajo) todos ellos orientan la fusión hacia el norte e impregnan un jazz cálido a esta fusión.

En su primera formación en la que interpretaban sólamente música jazz, blues y ritmos latinos han contado con la participación de importantes músicos suecos como el saxofonista JONAS KNUTSSON y el guitarrista MAX SCHULTZ.
También contaron durante años con la colaboración de la cantante MARITZA HORN.

En 1987 realizan un gira por India en la que conocen a FAZAL QURESHI y a la cantante indú SHANKAR MAHADEVAN. este encuentro sería el incio de un interesante experimento musical. Han grabado 8 CD´s y han participado en más de 400 conciertos por todo el mundo.

Mynta live at Fasching




Mynta live at Gimle Culture House, Denmark (Clip 1)


Mynta live at Gimle Culture House, Denmark (Clip 2)


Mynta live in Lund (Clip2)


Mynta live at Dunkers Helsingborg (Clip 1)


Mynta live at Dunkers Helsingborg (Clip 2)


Mynta live at Dunkers Helsingborg (Clip 3)


Mynta live at Dunkers Helsingborg (Clip 4)


miércoles, 11 de junio de 2008

MOZAIK



Artículo realizado por JARRAMPLAS
Mozaik es la formación actual de dos grandes monstruos de la música irlandesa Donal Lunny & Andy Irvine. Les acompañan otros tres que tampoco se quedan cortos: Bruce Molsky, Nikola Parov & Rens van der Zalm. Tienen dos discos en el mercado los cuales dejo aquí para descargar. El repertorio son canciones tradicionales irlandesas tanto instrumentales como cantadas y temas de origen rumano y búlgaro en la línea de aquel disco de 1980 de Andy Irvine & Davy Spillane titulado Eastwind que marcó un antes y un después en la música irlandesa.









MOZAIK - LIVE FROM THE POWERHOUSE (2004)



DESCARGAR EL DISCOS AQUÍ

MOZAIK - CHANGING TRAINS (2007)



DESCARGAR EL DISCO AQUÍ

martes, 10 de junio de 2008

Concerto de OM/OFF no pub "El Ensanche"

Este venres terá lugar o concerto do grupo OM/OFF no pub "El ensanche" as 23:00h



Los ex componentes del grupo Los Piratas, Paco Serén y Pablo Álvarez, se desplazaron el pasado otoño a la ciudad india de Benarés para adquirir conocimientos en el uso de los instrumentos tradicionales hindúes sitar y santour. Les acompañaba el músico hindú residente en Vigo Vikas Tripathi, destacado intérprete de tabla, que tocó con Toki Masa, Manuel D'Oliveira, Ganga Noa, Ojos de Brujo y Cuchús Pimentel, entre otros, dando conciertos en diversos países. El viaje fue el punto de arranque del grupo Om/Off, nacido con la vocación de unir las culturas celta e hindú.



Ya de vuelta en Galicia, Om/Off se puso a trabajar para encajar la gaita gallega en su proyecto, y la solución llegó de la mano del moañés Anxo Lorenzo, «un músico que no encuentra barreras a la hora de experimentar con la música tradicional y contemporánea, y tiene la habilidad de hacer una mezcla perfecta de ambas en nuevas melodías y ritmos vibrantes y frescos. Anxo Lorenzo ha logrado convertir la gaita y la flauta en un instrumento vanguardista sin abandonar sus raíces celtas». El grupo se convirtió en quinteto con la incorporación de Xosé Liz, un multiinstrumentista que toca la requinta gallega, las flautas travesera e irlandesa, el tin y low whistle, la gaita gallega, el bouzouki y la guitarra acústica. Xosé Liz es profesor de requinta gallega en el Conservatorio Tradicional de la Escuela de Artes y Oficios de Vigo. «En realidad, el proyecto está muy abierto a quien quiera participar», añade Paco Serén. El resultado de esta elaborada alianza es la fusión de música clásica hindú otorgada por el sitar, el santoor y la tabla, junto con las programaciones electrónicas, el bouzuki y el arte de uno de los mejores gaiteros de España. El grupo, que se estrenó en directo el pasado 18 de abril en Ourense, comienza sus conciertos mostrándole al público qué es la raga y el matra, para después pasar a los sones celtas. «Al final, comenzamos a fusionarlo todo partiendo de las melodías hindués que son muy complicadas», añade el guitarrista.

Preview Varanasi demo



El fruto de este trabajo se denominará I ndicia , pero de momento no está muy claro que pueda moverse a través de una compañía discográfica, por lo menos en España, porque el grupo ya ha notado el interés de festivales irlandeses y suizas. «Los contactos que yo tengo en el mundo de la música están relacionados con el pop y esto que estamos haciendo no se parece en nada, así que tenemos que partir de cero», afirma Paco Serén. De momento, el «om» sigue presidiendo la música de estos gallegos empeñados en tender un puente con la India.

lunes, 9 de junio de 2008

TUTORIAL SIBELIUS

Sibelius 01 - Crear nueva partitura


Sibelius 02 - Editar notas y compases (I)


Sibelius 03 - Editar notas y compases (II)


04 Introducir textos en Sibelius

TUTORIAL Propellerhead REASON

¿¿ No se te dá bién la informática ??

¿¿ Dependes de la gente para grabar ??

¿¿ Tus colegas siempre están ocupados ??

¡¡ Aquí está la solución, deja de mendigar !! jajaja

HAZ CLICK AQUÍ

TUTORIAL CUBASE

¿¿ No se te dá bién la informática ??

¿¿ Dependes de la gente para grabar ??

¿¿ Tus colegas siempre están ocupados ??

¡¡ Aquí está la solución, deja de mendigar !! jajaja

HAZ CLICK AQUÍ

TUTORIAL DE NUENDO

¿¿ No se te dá bién la informática ??

¿¿ Dependes de la gente para grabar ??

¿¿ Tus colegas siempre están ocupados ??

¡¡ Aquí está la solución, deja de mendigar !! jajaja

HAZ CLICK AQUÍ

domingo, 8 de junio de 2008

PRADOLONGO

Quero presentarvos este filme, rodado en terras de Valdeorras, lugar de procedencia do meu pai.
Rubén Riós, un dos protagonistas do filme tamén ten conexión con estas terras. Tiven a sorte de coñecelo fai uns meses e incluso teño a sensación de habernos visto fai anos durante a nosa etapa de estudantes, se non me falla a memoria él estudiou en Vigo. Non sei si estudou no IES Sta. Irene... de todas formas como xa dixen antes volveríamos a coincidir nalgunha grabación do programa "Luar" na TVG . No IES Sta. Irene coincidiu con outros amigos como Luis Carregal e Victor Hugo que de seguro formarán parte dunha exitosa xeración para o audiovisual galego.

Pradolongo, un filme de Ignacio Vilar gravado íntegramente na comarca de Valdeorras (Ourense). A historia trata sobre tres amigos da infancia que ven como se vai deteriorando a súa amizade por algo tan importante nas nosas vidas como é o amor. Raquel, Martiño e Armando son os protagonistas nesta longametraxe, e son tres mozos que acaban de cumprir a maioría de idade.

"O verán presentábase como todos os demáis, con festas, tardes no río, excursións a Pradolongo...pero esta vez nada vai ser igual.

Pradolongo é unha paisaxe insólita na que existe un prado cunha laguna glaciar. É propiedade dos pais de Martiño, quen ya comezan a notar os achaques tras toda unha vida de duro sacrificio no campo.

Pero pode que ese lugar agache un tesuoro. A comarca progresou gracias á calidade da louxa que se exporta a todo o mundo e Roi -irmán de Martiño- pon todo da súa parte para facilitar as prospeccións en Pradolongo, que poden cambiar a vida da familia.
Ante elo Martiño, de espíritu emprendedor e teimudo, cre que existen outras alternativas.

A louxeira interesada é propiedade da familia de Armando, un rapaz acomodado que xunto a Raquel e Martiño conforman un estreito grupo de amigos da infancia. E os tres están a punto de descubrir o que significa facerse maior: as responsabilidades, os desenganos...así que o amor que os dous rapaces comezan a sentir por Raquel e a posible venda de Pradolongo obrigaraos a que se replanteen os seus sonos e os vínculos que os manteñen unidos dende a infancia."

TRAILER



QUEN POIDERA NAMORALA



IMAXES DA RODAXE


ENTREVISTA A RUBÉN RIÓS

QUEMPALLOU

O grupo de folc Quempallou nace aló por Abril do 1.999, froito en boa medida da coincidencia na Escola de Maxisterio de Pontevedra de dous dos seus integrantes. Deste xeito, pásase a incluí-lo acordeón nun cuarteto tradicional afincado en Bueu, xunto con outros dous compoñentes (David Magdaleno e Guillermo Lamosa), que algo máis tarde habían ser reemprazados por outros dous compañeiros, ao bombo e buzuki. A partires de aí xurde un tremendo entusiasmo pola nova formación, que os leva a traballar arreo con moita ilusión compoñendo, arranxando e recollendo os temas do seu repertorio. Guillermo Lamosa reincorpórase no 2001 ao grupo coa guitarra acústica e xa no 2002 entra o gaiteiro coruñés Xulio Coira en substitución do buenense Mui Novas.



Logo de grava-la súa primeira maqueta no Outono do 2000 en Vigo, resultan escollidos como finalistas para o II Concurso de Grupos Folc Noveis Radio Obradoiro que se celebrou no Auditorio de Galicia en Xaneiro do 2001, contando cun prestixioso xurado que lle deu a Quempallou a indiscutible victoria. Gracias a ela, gravan nos estudios Phonos da Estrada o seu primeiro disco, que logo de ser remasterizado nos estudios Desphase Sound de Ourense, foi editado en Maio do 2002 por Zouma records.

En que terra me botaches


Amais do mencionado premio, participan tamén como finalistas no II Concursu de Música Folk Cuartu los Val.l.es celebrado en Tinéu (Asturies) en Xullo do 2001; e, competindo contra grupos de todo o estado español así coma portugueses, acadan o 2º premio en empate co vencedor. Ese mesmo ano, percorren Portugal dende o Norte ata o mesmísimo Algarve pasando por cidades coma Setúbal, Loulé, etc. (I Xuntança de Gaiteiros de Pinhal Novo; II Festival de Música Tradicional de Macedo de Cavaleiros...).
Estes feitos fan que vaia medrando a súa sona, e son reclamados para tocar en importantes festivais tanto a nivel galego (2ª e 3ª Festa Folc de Vilariño -O Hío-; 23º Festival de Pardiñas, 6ª Foliada de Lalín...) coma en Asturies, País Llionés ou Castilla la Mancha (6º Festival Intercélticu d'Avilés; Festivais folk de Vil.l.ablino ou Sigüenza).

Making Of


Alén diso, o seu primeiro disco acada unha consiberábel repercusión nos medios de comunicación galegos, así coma emisoras especializadas a nivel estatal e incluso internacional, coma a emisora de Músicas do Mundo W.R.A.S. de Atlanta (EE.UU.), quen lle outorgou ao tema Moreniña o número un na súa lista de emisión durante dúas semanas consecutivas en Novembro do 2002.

No verán do 2004, Quempallou presentou o seu segundo traballo discográfico, "Estremonías". Un disco gravado e argallado con moita máis calma, no que destacan as composicións propias baseadas en estructuras tradicionais; algunha que outra saída do seu estilo base; e sobre todo unhas letras que falan das cousas do mundo no que nos tocou vivir, que convidan a face-la festa sen nos esquecer do bo e máis do malo de tódolos días visto dende a perspectiva do propio grupo. Con el recorreron de novo Galiza de Norte a Sul e de Leste a Oeste cun importante éxito, destacando festivais da envergadura dos de Pardiñas ou o mesmísimo de Ortigueira, festival éste que pecharon actuando mesmo despois do mítico grupo irlandés The Chieftains. Por outra banda, un corte deste disco, "Xan", foi escollido mellor tema galego do ano 2004 nun inquérito realizado polo semanario A Nosa Terra entre representantes deste sector.





Son estes tamén anos de trocos na formación, quedando esta estable xusto logo de editar este seu segundo disco, coa incorporación do marinense Xulio Abal ás cordas.

No 2007, Quempallou confirma a estabilidade da súa traxectoria co seu terceiro traballo. Leva un nome ben axeitado, "Polo aire", pois é así como están estes sete músicos en cada un dos seus concertos, cargados de alegría e paixón, e como queren que estea tamén o público que os segue. Ademais, este título quere facer referencia á radio, xa que serve esta como fío condutor do disco en si, tanto no deseño coma en parte do contido. Nótase nel unha importante madurez musical, tomando as cordas grande importancia como base; e as composicións propias, sen perder a base tradicional nin a importancia da palabra, pasan a ser a tónica dominante.

Os puntos fundamentais da súa música son o traballar sobre os ritmos tradicionais galegos tentando conserva-la súa frescura orixinal, e ante todo buscando un estilo moi bailábel para goce tanto dos propios músicos coma do público, sexa da idade que sexa. Deste xeito, Quempallou pódese gabar de facer dos seus concertos unha festa rachada, entre pasodobres, rumbas, muiñeiras, polcas..., para diversión de tódolos presentes. E é que son un perigo estes rapaces cos instrumentos ó lombo, e moito máis enriba dun escenario. Animádevos e gozade do folk galego con Quempallou, unha festa en cada concerto. A beillaaaaar!!!!